Als de overledene een bepaalde leeftijd heeft bereikt, hebben de nabestaanden het recht om de uitvaartondernemer te kiezen (en sommigen lunchen soms met het bekende kind van de overledene voordat ze de definitieve beslissing nemen), maar alleen als de overledene geen testament heeft nagelaten. Als er wel een testament is of als de overledene wel een testament had maar dat niet kenbaar heeft gemaakt, moet iedereen om zijn mening worden gevraagd. De nabestaanden van een overledene hebben het recht om te beslissen over de definitieve bestemming van het stoffelijk overschot. Als de overledene bijvoorbeeld drie kinderen had, kan iedereen het derde kind vragen om te kiezen tussen begraven, samen met de eerste twee kinderen begraven en begraven of cremeren. Alleen de ouders hebben het recht om te beslissen, niet een derde kind. Als de nabestaanden afwezig zijn of niet bij de crematie aanwezig willen zijn, wordt de as bijgezet in een kist zonder aarde of crematiebrandstof en of op een plaats waar de nabestaanden op bezoek kunnen komen. De stoffelijke resten worden op het vaste land van Nederland in concentraties van 10 cm of meer verstrooid op tuinplekken en plaatsen waar men zelf niet in staat is de as te verwijderen (hoewel in tijden van ernstige nood de as kan worden opgebroken, in zee verstrooid of aan de wind verstrooid). Zowel crematie als begrafenis zijn legaal en mensen zijn niet verplicht een testament na te leven. Bij crematie kan het lichaam van de betrokkene na zijn dood worden verstrooid en zal het ergens in de toekomst door de Commissie van Volksgezondheid en Welzijn worden geanonimiseerd. Bij een begrafenisdienst wordt het lichaam van de overledene in wit linnen gehuld en op de plaats van de begrafenis op een enkele kleine grafheuvel begraven, met een steen en een bloem die daar al zijn neergezet. De as en de aarde worden naar het graf gebracht en de aanwezigen kunnen er een paar dagen blijven. Het graf is van bijzonder belang omdat de aanwezigen er in contact komen met de overledene en met hem kunnen communiceren. Vaak is het mogelijk om in het graf te kijken. Vaker zal het graf de eerste rustplaats voor de as zijn of zal er toevallig een bijnaam aan de naam van de overledene worden toegevoegd. De as krijgt altijd een unieke container, om in de buurt de kans te vergroten dat het niet wordt vergeten. De overledene wordt vrijgesteld van zijn schulden en zakelijke schulden, en wordt daarna nog een jaar lang op zijn persoon gedragen, zodat hij de begrafenis alleen kan gebruiken voor zakelijke doeleinden of liefdadigheid. Waar mogelijk, blijft de overledene in zijn een van mijn mooiste plaatsen, waar ik in de nabije toekomst zaken met hem wil doen. Het is verboden om met de overledene ergens in zijn hiernamaals zaken te doen, te onderhandelen of afspraken te maken. Een familie mag het graf van het lijk kiezen. Uit deze grafplaatsen komen restaurants, winkels, galerijen, sporthallen, uitgaansgelegenheden en zelfs gevangenissen voort. Het stoffelijk overschot kan niet worden uitgestrooid in een uitvaartcentrum, noch met de eventuele aanwezigheid van de familie, noch als de familie in kwestie afwezig is. Bijzettingsplaatsen op begraafplaatsen zijn relatief zeldzaam in vergelijking met gewone begrafenissen. De familie heeft het recht het stoffelijk overschot te zien, ook als de overledene verwacht iets later te worden begraven. Het houden van een stille begrafenis wordt als een humane oplossing beschouwd, maar een lichte en aanvaardbare begrafenis op een bergtop naast een heuvel. Nadat iemand is overleden, is de keuze tussen een gewone begrafenis en crematie. Het lichaam wordt begraven door de familie tijdens een plechtige ceremonie of samen met andere familieleden in een open graf. De as van de overledene wordt aan het eind van de reis naar een enkele grafheuvel gedragen. De grafheuvel ziet er meestal natuurlijk uit of is gemaakt van gekleurde modder. De familie kan er ook een gedenkteken laten plaatsen. Als voor crematie wordt gekozen, moeten er veel diensten en rituelen worden uitgevoerd. De processie is vrij uitgebreid, zowel in gemeenschap als individueel, en vindt plaats met plaatselijk voorbijgaan. De as wordt bijgezet; enkele dagen later wordt een röntgenfoto gemaakt en wordt de as over een lange afstand per openbaar vervoer (auto en/of bus), of naar keuze van de familie, naar een nabijgelegen begraafplaats gebracht. De crematie moet op ware grootte plaatsvinden, dat wil zeggen 25 cm of meer in diameter, en is de laatste fase van de begrafenisplechtigheid. Zij kan plaatsvinden in het uitvaartcentrum, op afstand en/of in besloten kring. De as kan worden verstrooid in het crematorium en de as wordt daarna verstrooid. Voor het crematorium wordt zoveel mogelijk gekozen voor kleine begraafplaatsen, en gelden dezelfde beperkingen: de bijzetting moet op ware grootte plaatsvinden, uitgespreid) ten minste 25 cm in diameter en in het aantal minuten later ontstoken vaten in acht genomen (als de as niet na afloop mag worden verstrooid). Onder ongebruikelijke omstandigheden kan de oorspronkelijke ( rituele zuidelijke Ouranische begraafplaats vaak beschikbaar zijn). Onder bijzondere omstandigheden mag de as overal worden verstrooid.